Decyzja o środowiskowych uwarunkowaniach.
W niektórych przypadkach konkretne obiekty budowlane mogą oddziaływać na środowisko i stwarzać uciążliwości dla otoczenia. W takim przypadku stosuje się ustawę z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (Dz. U. z 2013 r., poz. 1235 z późn. zm.), a inwestor musi uzyskać uprzednio decyzję o środowiskowych uwarunkowaniach, by móc się starać w ogóle o decyzję o pozwoleniu na budowę.
Określenie inwestycji, których budowa wymaga przeprowadzenia postępowania w sprawie środowiskowych uwarunkowań, zawarte jest w ww. ustawie.
Na podstawie art. 59 tej ustawy przeprowadzenia oceny oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko wymaga realizacja następujących planowanych przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko:
- planowanego przedsięwzięcia mogącego zawsze znacząco oddziaływać na środowisko;
- planowanego przedsięwzięcia mogącego potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko, jeżeli obowiązek przeprowadzenia oceny oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko został stwierdzony na podstawie art. 63 ust. 1 tej ustawy.
Zgodnie natomiast z art. 59 ust. 2 tej ustawy realizacja planowanego przedsięwzięcia innego niż określone w art. 59 ust. 1 ustawy wymaga przeprowadzenia oceny oddziaływania przedsięwzięcia na obszar Natura 2000, jeżeli:
- przedsięwzięcie to może znacząco oddziaływać na obszar Natura 2000, a nie jest bezpośrednio związane z ochroną tego obszaru lub nie wynika z tej ochrony;
- obowiązek przeprowadzenia oceny oddziaływania przedsięwzięcia na obszar Natura 2000 został stwierdzony na podstawie art. 96 ust. 1 tej ustawy.
Jak podkreśla się w orzecznictwie sądowym „Organ administracji architektoniczno-budowlanej pozbawiony jest kompetencji aby samodzielnie badać środowiskowe uwarunkowania pozwalające na realizację przedsięwzięcia i wyprowadzać wnioski odmienne od tych, które zaprezentował organ administracji, kompetentny do wydania decyzji środowiskowej. Należy przy tym pamiętać, że decyzja o środowiskowych uwarunkowaniach wiąże organ wydający decyzję zatwierdzającą projekt budowlany i udzielającą pozwolenia na budowę.” – tak Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi w wyroku z dnia 3 września 2014 r., sygn. akt II SA/Łd 527/14 (LEX 1520163).
Rodzaje przedsięwzięć mogących (zawsze albo potencjalnie) znacząco oddziaływać na środowisko określono w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 9 listopada 2010 r. w sprawie przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko (Dz. U. Nr 213, poz. 1397 z późn. zm.).
Zgodnie z § 2 ust. 1 wksazanego rozporządzenia do przedsięwzięć mogących zawsze znacząco oddziaływać na środowisko zalicza się następujące rodzaje przedsięwzięć:
- instalacje do wyrobu substancji przy zastosowaniu procesów chemicznych służące do wytwarzania:
- podstawowych produktów lub półproduktów chemii organicznej,
- podstawowych produktów lub półproduktów chemii nieorganicznej,
- nawozów mineralnych,
- środków ochrony roślin oraz produktów biobójczych,
- materiałów wybuchowych;
- instalacje do wytwarzania podstawowych produktów farmaceutycznych z zastosowaniem procesów chemicznych lub biologicznych;
- elektrownie konwencjonalne, elektrociepłownie lub inne instalacje do spalania paliw w celu wytwarzania energii elektrycznej lub cieplnej, o mocy cieplnej nie mniejszej niż 300 MW rozumianej jako ilość energii wprowadzonej w paliwie do instalacji w jednostce czasu przy ich nominalnym obciążeniu;
- elektrownie jądrowe i inne reaktory jądrowe, w tym ich likwidacja, z wyjątkiem instalacji badawczych służących do wytwarzania lub przetwarzania materiałów rozszczepialnych lub paliworodnych o mocy nominalnej nie większej niż 1 kW przy ciągłym obciążeniu termicznym;
- instalacje wykorzystujące do wytwarzania energii elektrycznej energię wiatru o łącznej mocy nominalnej elektrowni nie mniejszej niż 100 MW oraz lokalizowane na obszarach morskich Rzeczypospolitej Polskiej;
- stacje elektroenergetyczne lub napowietrzne linie elektroenergetyczne, o napięciu znamionowym nie mniejszym niż 220 kV, o długości nie mniejszej niż 15 km;
- instalacje radiokomunikacyjne, radionawigacyjne i radiolokacyjne, z wyłączeniem radiolinii, emitujące pola elektromagnetyczne o częstotliwościach od 0,03 MHz do 300 000 MHz, w których równoważna moc promieniowana izotropowo wyznaczona dla pojedynczej anteny wynosi nie mniej niż:
- 2 000 W, a miejsca dostępne dla ludności znajdują się w odległości nie większej niż 100 m od środka elektrycznego, w osi głównej wiązki promieniowania tej anteny,
- 5 000 W, a miejsca dostępne dla ludności znajdują się w odległości nie większej niż 150 m od środka elektrycznego, w osi głównej wiązki promieniowania tej anteny,
- 10 000 W, a miejsca dostępne dla ludności znajdują się w odległości nie większej niż 200 m od środka elektrycznego, w osi głównej wiązki promieniowania tej anteny,
- 20 000 W
– przy czym równoważną moc promieniowaną izotropowo wyznacza się dla pojedynczej anteny także w przypadku, gdy na terenie tego samego zakładu lub obiektu znajduje się realizowana lub zrealizowana inna instalacja radiokomunikacyjna, radionawigacyjna lub radiolokacyjna;
- instalacje związane z postępowaniem z paliwem jądrowym lub odpadami promieniotwórczymi:
- do wytwarzania lub wzbogacania paliwa jądrowego,
- do przerobu wypalonego paliwa jądrowego lub przetwarzania wysokoaktywnych odpadów promieniotwórczych,
- do składowania wypalonego paliwa jądrowego,
- wyłącznie do składowania odpadów promieniotwórczych,
- wyłącznie do przechowywania wypalonego paliwa jądrowego lub odpadów promieniotwórczych, w miejscu innym niż obiekt, w którym powstały, planowanego przez okres dłuższy niż 10 lat;