Gospodarcze znaczenie agroturystyki – Korzyści.
Oprócz wymienionych walorów wypoczynku na wsi, docenianych coraz powszechniej przez mieszkańców miast, wyjście naprzeciw potrzebom turystów zapewnia wiele możliwości również ludności wiejskiej.
Aktywizacja przedsiębiorczości ludności wiejskiej. Jak wynika z badań socjologicznych, największą aktywność w tym względzie przejawiają ludzie w wieku do 40 lat oraz z wykształceniem co najmniej średnim. Przeciętnie kobiety legitymują się wyższym poziomem wykształcenia niż ich rówieśnicy — mężczyźni, a jednocześnie uwarunkowania tradycji wiejskiej zobowiązują je do dbałości nie tylko o rodzinę, ale także dom i gospodarstwo domowe, dlatego to one właśnie są motorem rozwoju usług agroturystycznych. Kobiety ponadto są wdzięczniejszym odbiorcą propozycji służb doradczych i łatwiej dają się przekonać do innowacji. Wskutek poszukiwań dodatkowych źródeł dochodu w rolnictwie wiele rodzin podjęło nowe wyzwania, a ich początkowe sukcesy były pozytywnym przykładem i zachętą dla innych. Wzrost konkurencji na rynku agroturystycznym zmusza do ciągłego rozszerzania oferty własnej i poprawiania jakości usług, a tym samym nie pozwala stać w miejscu.
Dodatkowy dochód w gospodarstwie (noclegi, wyżywienie, sprzedaż produktów rolnych). To oczywiście główna przyczyna, dla której w ogóle można mówić o rozwoju agroturystyki. W skali jednego gospodarstwa źródłami dochodu mogą być: wynajmowanie kwater, przygotowywanie posiłków dla gości własnych lub też większej ich liczby, a także sprzedaż produktów rolnych z własnego gospodarstwa bezpośrednio turystom lub osobom prowadzącym żywienie zbiorowe. Ceny tychże produktów są często wyższe niż w sprzedaży hurtowej, zwłaszcza jeśli mają atest zdrowej żywności. Turysta preferujący wypoczynek na łonie natury skłonny jest bowiem zapłacić więcej w zamian za pewność, że serwowane mu jedzenie jest świeże i zdrowe. Ponadto bezpośrednia sprzedaż w gospodarstwie pozwala ominąć ogniwa pośredników. Dochód może przynosić także dodatkowa działalność związana z turystyką wiejską. W zależności od możliwości gospodarstwa będą to przejażdżki konne, lekcje jazdy konnej, wypożyczanie sprzętu wodnego, rowerów itp. W skali np. gminy zlokalizowanej w regionie o wysokich walorach przyrodniczych i klimatycznych można uzyskać dodatkowe środki wpływające z opłat klimatycznych, które turyści płacą niezależnie od cen pozostałych usług turystycznych.
Rozwój rzemiosła i twórczości ludowej. Turyści przebywający na urlopie mniej są skłonni oszczędzać niż w życiu codziennym. Badania socjologiczne i psychologiczne potwierdzają większą „rozrzutność” ludzi w tym czasie, gdyż brak reżimu finansowego łagodzi stres. Otwierają się zatem nowe możliwości dla przemysłu pamiątkarskiego. Turyści, zwłaszcza obcokrajowcy, kupują w czasie wakacji wiele towarów i usług, których w miejscu zamieszkania nie kupiliby, przynajmniej nie w takiej ilości i jakości. Dlatego za wyroby twórczości ludowej (rzeźby, obrazy, hafty, inne ozdoby) oraz za przedmioty użytkowe tworzone przez rzemieślników (wyroby ze skóry, metalu, wikliny itp.) są skłonni zapłacić cenę wyższą, niż byłaby możliwa do uzyskania na rynku eksportowym. Ponadto niektóre typowo „wiejskie” punkty usługowe, będące na wymarciu (kuźnie), stają przed szansą reaktywacji, dzięki przestawieniu się na rzemiosło artystyczne. Zwiększony popyt, sprzedaż pamiątek w miejscu ich wytworzenia, eliminacja ogniw pośrednich w zbycie i opłat celnych oraz ich transportu na rynek zewnętrzny dodatkowo podnoszą opłacalność prowadzonej działalności.