Społeczne znaczenie agroturystyki – Korzyści.
Postęp kulturalny (przyswojenie innych wzorców do naśladowania). Zetknięcie się z ludźmi przebywającymi na co dzień w innym otoczeniu, często inaczej się wyrażającymi, opowiadającymi w bezpośrednich kontaktach z gospodarzami np. o wizytach w teatrze, kinie, o przeczytanych książkach czy zwiedzanych innych miastach lub krajach, wzbudza w słuchaczu ciekawość poznawania czegoś nowego. Sama świadomość, że gości się u siebie np. lekarza z rodziną czy małżeństwo nauczycielskie, wymusza na gospodarzach nie tylko grzeczność w stosunku do gości, ale także złagodzenie codziennych obyczajów. Źródłem postępu może być wiedza przekazywana w kontaktach interpersonalnych lub też zdobywana samodzielnie.
Wzrost standardu życia. Poznawanie zwyczajów gości, sposobu ich ubierania, jakości dóbr konsumpcyjnych (np. marka samochodu), a także sposobów spędzania wolnego czasu czy filozofii życiowych pobudza w kwaterodawcach, a także wśród społeczności lokalnej, często nie znane im dotąd potrzeby. Dla jednych będzie to głód wiedzy, chęć poznawania świata, dla innych ważniejsze okażą się potrzeby materialne – lepszy samochód, ładniejsze ubranie, odnowiony dom.
Wspieranie tradycji ludowych (świadomość lokalnych zwyczajów i tradycji). Promocja własnego gospodarstwa, własnej wsi czy własnego regionu polega na zachęcaniu do wyboru właśnie tej oferty ze względu na walory ogólne (czyste powietrze, zdrową żywność, nieskażone środowisko itp.), ale przede wszystkim na podkreśleniu atrakcyjności danego miejsca z powodu jego unikatowości (inności). Mądry kwaterodawca czy osoba świadcząca inne usługi wyszukają wszystko, co wiąże się ściśle z danym regionem czy nawet wsią, a czego gość nie znajdzie gdzie indziej, i postarają się to wyeksponować. Lokalnym dziedzictwem kulturowym będą zachowane stroje ludowe, pamiątki przeszłości zgromadzone w izbach pamięci czy minimuzeach, rękodzielnictwo sięgające do korzeni, regionalne potrawy. Do tradycji ludowej należą także, mogące być wielką atrakcją dla gości, regionalne zespoły pieśni i tańca, prezentujące twórczość miejscowych poetów, pisarzy i muzyków, dzięki czemu kultura przodków pozostaje wciąż żywa.
Poszerzenie kontaktów społecznych – zarówno w skali społeczności wiejskiej, jak i ogólniej. Turyści odwiedzający gospodarstwo agroturystyczne są traktowani niemalże jak członkowie rodziny, zawsze mogą zwierzyć się z kłopotów, wyjaśnić nurtujące wątpliwości. W odróżnieniu od dużych, zatłoczonych kurortów, goście na wsi nie są anonimowi. Wspólne rozmowy, dyskusje, nieraz w szerszym gronie – z krewnymi gospodarzy lub sąsiadami, umożliwiają zawieranie nowych znajomości czy nawet przyjaźni, które nie muszą się kończyć wraz z wyjazdem gości. Wspólna sprawa, jaką jest przyjmowanie turystów i wszechstronna ich obsługa, zazwyczaj konsoliduje miejscową ludność i pobudza do działania.
Bodźce nowych idei – w mikro- i makroskali. Każda działalność przynosząca korzyści, czy to materialne czy innego rodzaju, z reguły sprawia też osobistą satysfakcję. Taka sytuacja motywuje do ciągłego postępu, poszukiwania nowych możliwości polepszenia oraz rozszerzenia swojej oferty. Sukcesy osiągane przez tzw. liderów społeczności wiejskiej mobilizują innych na zasadzie zdrowej, sąsiedzkiej rywalizacji. Nie wszyscy będą w stanie przygotować pełny produkt agroturystyczny, ale możliwe i wskazane jest uzupełnianie się w sferze świadczenia usług turystom.