Możliwości awansu zawodowego i społecznego. Kryją się tu ogromne możliwości zdobywania nowych doświadczeń i kwalifikacji. Szanse edukacji społeczeństwa wiejskiego wynikają z kontaktów z gośćmi oraz z konieczności znalezienia swego miejsca w realiach gospodarki rynkowej. Zapraszanie turystów do swojego gospodarstwa (często z zagranicy), wymiana z nimi poglądów i uwag zmuszają do podnoszenia ogólnego poziomu wiedzy, nauki języków obcych, kontroli zachowania itp. Rosnąca konkurencja na rynku agroturystycznym wymaga także szerokiej promocji swej oferty i ciągłego podwyższania jakości produktu agroturystycznego. Niezbędne jest zatem systematyczne śledzenie nowinek z branży usług turystycznych, wiedza z zakresu marketingu, prawa i ekonomii, udzielania pierwszej pomocy medycznej itp.
Nowe perspektywy dla ludności wiejskiej – hamowanie tendencji wyludniania i starzenia się wsi. Wskutek braku szans na godziwe życie i uczciwe wynagrodzenie za ciężką pracę obserwowano już od wielu lat zjawisko starzenia się wsi, młodzi bowiem uciekali do miast. W efekcie z mapy kraju zniknęło niemało miejscowości, gdyż wskutek stopniowego starzenia i wyludniania się przestawały istnieć całe osady i wioski. Proces ten pogłębił się jeszcze w warunkach gospodarki rynkowej i coraz niższej opłacalności produkcji rolnej. Rozwijająca się agroturystyka może stać się dla wielu gospodarstw szansą na zmianę tej sytuacji. Dodatkowy dochód pomoże rozwiązać przynajmniej niektóre problemy finansowe. Kompleksowy rozwój infrastruktury stworzy szansę lepszego i wygodniejszego życia. Nie bez znaczenia jest także czynnik psychologiczny. Wzrost zainteresowania wypoczynkiem tego rodzaju, wręcz swoista moda na ekologiczny urlop, pozwalają ludziom mieszkającym na wsi inaczej spojrzeć na swoje otoczenie. Wzrasta świadomość, że życie na wsi, w czystym środowisku jest dla wielu na tyle atrakcyjne, że są gotowi za to płacić. Tym samym mieszkańcy wsi czują się niejako właścicielami tychże dóbr. Często bywa to czynnikiem decydującym o pozostaniu w rodzinnej wiosce, zwłaszcza iż perspektywa życia w zatłoczonym mieście, nierzadko również bez widoków na atrakcyjną pracę i mieszkanie, przestała być synonimem awansu społecznego.
Integracja środowiska wiejskiego. Społeczność wiejska, w odróżnieniu od ludzi z wielotysięcznych osiedli mieszkaniowych, nigdy nie żyła anonimowo. Często niemal wszyscy mieszkańcy uczestniczą w różnych uroczystościach rodzinnych, zarówno radosnych, jak i smutnych, a pomoc sąsiedzka jest bardzo powszechna. Sąsiedzi wzajemnie podpatrują, co nowego u innych się wydarzyło i w jakim kierunku idą zmiany. Także rozwój ofert agroturystycznych jest możliwy dzięki temu, że ludzie inwestują zachęceni przykładem odważniejszych sąsiadów. Takie działania mogą skłaniać do wspólnych poszukiwań środków i rozwiązań służących do rozszerzania oferty oraz poprawy jakości produktu agroturystycznego, a także konsolidujących społeczność lokalną.
Wzrost tolerancji obyczajowej i moralnej. Goszcząc u siebie ludzi często o różnorakich poglądach życiowych, religijnych itp., nie sposób narzucić im swoich np. surowych obyczajów moralnych. Obowiązkiem kwatero-dawcy jest stworzenie przyjaznej atmosfery wszystkim, nawet tym o zupełnie odmiennych zwyczajach. Gości, których nie jesteśmy w stanie zaakceptować z powodu ich „inności”, możemy co najwyżej nie zachęcać do ponownego przyjazdu. W polskim społeczeństwie ryzykowne może być również skrajne manifestowanie swoich przekonań i sympatii politycznych. Inny aspekt dotyczy całej społeczności wiejskiej. Przykładem może być np. przyjęcie za normę innych sposobów ubierania się, być może wcześniej uznawanych za zbyt wyzywające.